Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego

Zabytek sakralny, wybudowany pomiędzy 1928 a 1937 rokiem. Od początku korzysta z niego wspólnota rzymsko-katolicka. Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego to prosta w formie, jednonawowa konstrukcja w kształcie prostokąta, wzniesiona z cegieł i kamieni.

Główne wejście usytuowane jest u podstawy wieży, we wschodniej części świątyni. Dzwonnica ma 18 metrów wysokości, wieńczy ją pokryta dachówką kopułka, u szczytu zakończona stalową kulą z krzyżem. W 1990 roku znacznie powiększono prezbiterium, wykonano także połączenie kościoła z salką katechetyczną i plebanią. Niewątpliwie dla wiernych to wygodniejsze rozwiązania, jednak modernizacja wiązała się z nieodwołalną utratą skromnych, lecz pięknych dekoracji naściennych.

Za to w bardzo dobrym stanie zachowała się spora część drewnianego, kunsztownie polichromowanego sklepienia. Za ołtarzem głównym pojawiły się barwne witraże, przedstawiające świętego Józefa z lilią oraz Najświętszą Maryję Pannę z Dzieciątkiem. Zdecydowanie największą wartość zabytkową wykazuje XVIII-wieczny barokowy ołtarz, pochodzący z dawnego kościoła ewangelickiego w Świeradowie-Zdroju. Ustawiony w bocznej kaplicy, po koniecznych pracach renowacyjnych ma wrócić do głównego prezbiterium.

Sakralny zabytek z przełomu lat ‘20 i ‘30 XX wieku, wybudowany dla wiernych wyznania rzymsko-katolickiego. To kościół jednonawowy, prosty i skromny w formie, z 18-metrową wieżą. Wewnątrz świątyni szczególną uwagę zwracają barokowy ołtarz z XVIII stulecia - przeniesiony z wyburzonego po wojnie kościoła ewangelickiego - oraz drewniane polichromie na sklepieniu.